" سلام محبوبه ي من . . . "

چقدر خزان انتظار

و چقدر بهار ديدار

هنوز به ياد دارد

بوته ي ياس سرک کشيده از ديوار

امروز همان کوچه بود و همان ديوار

همان بوته ي ياس بود ولي . . .

بدون بهار

نه آن نگاه صميمي

ميان چشم هامان

نه حتي تبسمي کوتاه

به حرمت همه ي آن انتظارها

ديگر نه کوچه , کوچه ي ما بود و نه هوا , هواي ما

. . . . .

وشنيدم از لبان تو نام تازه ي خود را

که آرام مي گفتي

" سلام رفيق "

آپم