یکی می گفت عصر ما عصر تنهاییه ، اما نه تنهاییه فیزیکی ... این روزا خیلی از آدم ها تنهان ، در حالیکه از دورانِ پارینه سنگی تا به حال هیچ وقت این همه آدم رو زمین وول نمی خوردن ! این دل آدماست که تنهاست ، دلهایی که محتاج یه نگاه ، یه آغوش ، یه بوسه ، یه لبخند و یه قلب صادق اند ... حتی رابینسون کروزئه هم انقد تنها نبود که همه ی امیدش ...همه ی امیدش به یه تلفن باشه ! اون امید رو در یک بَلَم و درون خودش می ساخت بی هیچ نیازی ... جات خیلی خالیه ، حیف که ...
پرستوی مهاجر پرستوی مهاجر :
انسان چون پرندۀ مهاجری که قلبش تنها به امید بازگشت به دیارش می تپد در این دنیای فانی زندگی می کند و مقدمات سفرش را مهیا می دارد تا هر چه سریع تر به سرزمین و کاشانه حقیقی اش باز گردد و چه زیباست هدیه بردن برای عزیزترین عزیز ها........... البته بهترین هدیه را وقتی می توان آماده نمود که بارقه ی عشق الهی به دست بی کران ها و از افق دل پاکش طلوع کند.
