عباس علیه السلام به دنیا می آید
زمین مدینه با نیم نگاه خورشید روشنایی گرفت و تابش طلایی آفتاب جمعه،چهارمین روز شعبان سال 26 هجری قمری را نور دیگری بخشید.در بعضی از کتاب های معتبر نقل شده در روز ولادت ابو الفضل العباس علیه السلام ام البنین علیها السلام قنداقه او را به دست امیر المومنین علیه السلام داد تا بر او نامی بگذارد.امام با صدای آسمانی در گوش راست فرزند خود اذان و در گوش چپ وی اقامه گفت،تا از همان بدو تولد با اسامی خدا و رسول و ولی خدا علیهما السلام آشنا گردد.سپس امام فرمود:
چه اسمی بر این طفل گذارده اید؟ام البنین علیها السلام عرض کرد هر چه شما صلاح می دانید،نام ایشان را بگذارید .امام فرمود:
من او را به اسم عمویم، عباس نامیدم.
در این لحظه بوسه علی علیه السلام بر دستان کوچک عباس علیه السلام و صدای گریه حضرت،دلها را مالامال از غم و اندوه ساخت و فرمود:
می بینم که این دستها در یوم الطف(روز عاشورا)در کنار شریعه فرات در راه یاری دین خدا قطع خواهد شد.سپس درباره مقام و عظمت نور دیده اش در نزد پروردگار چنین فرمود:(خداوند متعال دو بال به او مانند عمویش،جعفر بن ابی طالب علیه السلام عطا خواهد کرد،تا در بهشت با ملائکه پرواز کند.)
تعبیر جالب امام زمان علیه السلام از مقام ارجمند عباس علیه السلام
آیت الله سید شهاب الدین مرعشی نجفی رحمه الله علیه فرمودند:(یکی از علمای نجف اشرف که مدتی به قم آمده بود برای من نقل کرد،مشکلی داشتم.به مسجد مقدس جمکران رفتم و درد دلم را در عالم معنی به حضرت ولی عصر علیه السلام عرض کردم و از او خواستم که وساطت کرده و از درگاه خدا شفاعت کند تا مشکل من حل گردد.برای این منظور به طور مکرر به مسجد مقدس جمکران رفتم ولی نتیجه ای نگرفتم تا این که روزی در آن مسجد در هنگام نماز دلم شکست و خطاب به امام زمان علیه السلام عرض کردم، مولا جان،آیا جایز است که در محضر شما و در منزل شما باشم و به دیگری متوسل شوم؟!شما امام من می باشید .آیا زشت نیست با وجود شما،به علمدار کربلا قمر بنی هاشم علیه السلام متوسل شوم و او را نزد خدا شفیع قرار دهم.بین خواب و بیداری بودم که ناگهان با چهره نورانی قلب عالم امکان حضرت حجت علیه السلام روبرو شدم .بی درنگ سلام کردم سلامم را پاسخ گفت و فرمود:
(نه تنها زشت نیست و ناراحت نمی شوم که به علمدار کربلا متوسل شوی بلکه به شما راهنمایی می کنم که هنگام توسل به ایشان چه بگویی.هنگام که برای حاجت به آن حضرت متوسل شدی،بگو:(یا ابا الغوث ادرکنی) ای پدر پناه دهندگان به فریادم برس و پناهم بده.

آقا سلام !
خوبید؟ چند روز گذشت! یاد همه شبا و روزای خوبی که پیشتون بودم به خیر! آقا
یادتونه شبا میومدم تو حرم، می نشستم به ضریح نگاه می کردم و زار زار اشک
می ریختم؟ آقا باور کن هنوز تو عمرم چیزی به قشنگی ضریح دل ربای شما ندیدم.
الان که چند روزی گذشته خیلی دلم تنگ شده برات! فقط چیزی که این دلتنگی رو
یه کم تسکین میده اینکه امیدوارم خیلی زود دوباره بیام کنار اون ضریح قشنگت......
گفتم به کام وصلت خواهم رسید روزی
                        گفتا که نیک بنگر شاید رسیده باشی